از بس که آسمان دلم ابریست تمام خاطراتم نمناک شده است

نمی دانـــم چرا؟

دریــا را هم که دیدم به یاد تـــو افتادم

روی ماســــه های ساحـــل نوشتم

اگــــر طاقت شنیدن داری من شهامت گفـــــــتن دارم

دوباره به دریــــا نگاه کردم

باز بــــرگشتم

این بار روی ماســــه ها نوشتم :

دوســــــــــت دارم !